الهی ، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده !

الهی ، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوار تر .

الهی ، چگونه خاموش باشم که دل در جوش و خروش است ، و چگونه سخن گویم که خرد مدهوش و بیهوش است .

الهی ،ما همه بیچاره ایم وتنها تو چاره ای ، و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره ای .

الهی ، چگونه گویمنشناختمت که شناختمت، و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت.

الهی، از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن آن شرم بیشتر

الهی ، وای بر من اگر دلی از من برنجد!

الهی، جز این نمی شد ، با که درآویزم

الهی، خفتگان را نعمت بیداری ده، و بیداران را توفیق شب زنده داری و گریه و زاری !

الهی، تو خود  گواهی که این سخنان از بی تابی است ، بر ما متاب

الهی، تا کی عبدالهوی باشم ؛ به عزتت عبدالهو شدم

الهی، سست تر از آن که مست تو نیست کیست؟

الهی، شکرت که حقیر و فقیرم نه امیرو وزیر

الهی، از دردم خرسندم که درمانش تویی

الهی،شیدایی جانان را با حور و غلامان چکار؟

الهی، شکرت که تا کنون خواننده بودم و اینک گوینده

الهی، خوشا به حال آنان که لذات جسمانیشان عقلانی شد

الهی، شاه به خیال شاد است و حسن به عقل

الهی، حــــســــــــن، مـــــــفت پــیـــــر شـــــــد

دیوان عشق

ز نجم آملی خواندم همه دیوان و اشعاری

ز هر بیت از کتاب او شود تعریف طوماری

غزل هایش همه عشق و قصاعد ها همه نور و

رباعیّات او هر یک بود آیات و اخباری

ز ترجیع بند او غافل مشو که دانش غیب است

وز آن پند نامه ی فرزند و حرفای گهر باری

به قلبش سرّ و اسراریست که گفته دفتر دل را

عجب باشد به این دفتر که دارد سرّ و اسراری

تمام بیت بیت آن بود نور خداوندی

اگر خوانی رود از دل تمام وحشت و تاری

شنو تو از سعید پندی که دیوان حسن خوانده

به لب آور همه دم هو به حال گریه و زاری...

سعید مازندرانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: